Opis rasy Nagi pies peruwiański

Historia

Dokładne pochodzenie nagich psów nie jest znane, uważa się że mogą być potomkami nagich psów afrykańskich lub azjatyckich. Nieowłosione psy były na pewno znane w Ameryce jeszcze przed pojawieniem się Inków. Obok typowych psich ról, pełniły inne funkcje: stanowiły towar w handlu wymiennym i służyły jako termofor, gdyż wierzono w ich lecznicze właściwości. Były również hodowane dla mięsa i traktowano jako zwierzęta ofiarne.

Golas w mieszkaniu

Inkowie bardzo cenili nagie psy i dbali o czystość rasy (pies musiał mieć jasną skórę). Ponieważ łatwo ulegały one poparzeniom słonecznym, za dnia trzymano je w domach lub w szklarniach, w których hodowano orchidee. Na spacer wychodziły dopiero nocą. Z tego powodu Hiszpanie, którzy podbili imperium Inków, nadali rasie nazwę „Inca orchid moonflower dog”, co można przetłumaczyć jako „inkaski pies księżycowego kwiatu orchidei”. Współczesny wzorzec dopuszcza wszystkie kolory skóry.
Nagi peruwiańczyk jest psem uczuciowym i przywiązanym do rodziny. Nie jest tak niezależny jak inne rasy pierwotne, bo przez kilkuset lat był hodowany jako pies do towarzystwa. W tej roli doskonale sprawdza się do dziś i dobrze czuje się w mieszkaniu.
Zarówno pod względem psychiki jak i wyglądu peruwiańczyk przypomina charta. Jego zamiłowaniem jest pogoń za zdobyczą, dlatego doskonale radzi sobie na coursingach (gonitwa za sztuczną przynętą). Zręczny i zwinny, lubi żywiołowe zabawy, ale nie potrzebuje dużo ruchu. Na co dzień jest cichym, niekłopotliwym towarzyszem. W stosunku do obcych nieufny, potrzebuje czasu na zapoznanie się z nieznajomymi, choć generalnie lubi ludzi. Nie jest konfliktowy w stosunku do innych psów, a od człowieka wymaga łagodnego traktowania.

Dziedziczenie

U nagiego psa peruwiańskiego sposób dziedziczenia „nagości” jest taki jak u chińskiego grzywacza, tzn. niezupełnie dominujący. Oznacza to, że nagie psy są heterozygotami, tzn. mają jeden gen odpowiedzialny za brak sierści, a jeden za normalne owłosienie. W formie homozygotycznej (dwa geny nagości u jednego osobnika) gen jest letalny („śmiercionośny”) i powoduje zamieranie płodów. Po skrzyżowaniu dwóch „golasów” połowę stanowią na ogół psy nagie, 1/4 owłosione i 1/4 o podwójnych genach. Nie jest zatem możliwe, aby hodować wyłącznie psy bezwłose.
Odmiana owłosiona jest uznawana tylko we wzorcu chińskiego grzywacza, co wydaje się niedociągnięciem wzorca peruwiańczyka. Owłosione psy dostają rodowody, ale nie mogą być pokazywane na wystawach. W niektórych krajach używa się ich jednak w hodowli.
Gen powodujący brak owłosienia, powoduje też znaczne braki w uzębieniu. Pomimo tego psy dobrze sobie radzą z gryzieniem twardego pokarmu.

Zgodnie z naturą

Wbrew temu, co się powszechnie sądzi, nagie psy nie mają wyższej temperatury ciała niż inne psy. Ich ciało wydaje się cieplejsze, ponieważ nie chroni go okrywa włosowa, która normalnie pełni rolę izolatora i zatrzymuje ciepło przy skórze. Nagusy oddają ciepło szybciej niż normalne psy. Dlatego w naszym klimacie w zimne dni powinny nosić ubranko. Pielęgnacja jest bardzo prosta – skórę psa powinno się smarować kremem nawilżającym.
„Golasa” nie powinno się traktować jako rasę wynaturzoną. W końcu psy te istnieją od setek lat i dobrze sobie radzą. Poza brakiem sierści i zębów nie występują u nich inne problemy genetyczne. Pod wieloma względami są dużo zdrowsze od pozostałych ras.
W Polsce jest bardzo mało hodowli psów tej rasy. Jest ich parę w Czechach.

Na skróty

Kraj pochodzenia: Peru
Charakter: Szlachetny i uczuciowy w stosunku do domowników, a jednocześnie czujny i żywiołowy. Nieufny w stosunku do obcych, dobry stróż.
Wielkość: Występuje w trzech rozmiarach: mały: 25 – 40 cm, średni: 40 – 50 cm, duży: 50 – 65 cm; Waga: mały: 4 – 8 kg, średni: 8 – 12 kg, duży: 12 – 25 kg
Szata: Charakterystyczną cechą rasy jest brak owłosienia. Na głowie występuje czuprynka, skąpe owłosienie może też wystąpić na nogach i końcu ogona, czasem pojedyncze włosy na grzbiecie. Oprócz osobników nagich, w miotach rodzą się również psy normalnie owłosione.
Maść: Praktycznie wszystkie kolory, od czarnego, przez różne odcienie szarości, brązu, aż po jasnożółty.
Umaszczenie jednolite, lub różowo nakrapiane/łaciate.
Długość życia: 12-15 lat (mniejsze psy żyją średnio dłużej niż większe)
Podatność na szkolenie: Średnia; bardzo związany z właścicielem, jednak dość niezależny
Aktywność: Żywiołowy, uwielbia ruch i pogoń. Pod tym względem przypomina charta. Nie potrzebuje długich okresów aktywności. W domu spokojny.
Koszty utrzymania: Zależnie od wielkości psa: 50 - 150 zł miesięcznie
Odporność/podatność na choroby: Zadziwiająco zdrowy i odporny na choroby. Mimo to wrażliwy na zimno i wilgoć. Osobniki o jasnej skórze mogą ulegać poparzeniom słonecznym.

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Żródła: [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych]